خوشحال بودم كه تو انشاي سمانه هستم اما...همين كه امدم لبخند بزنم ديدم ميخواد انشاهشو ويرايش كنه...همش 525 ثانيم نشده بود.....همش خدا خدا ميكردم كه حذفم نكنه اما همين كه به من رسيد مكث كرد و با اخم نگام كرد.. .. .. قلبم تند تند ميزد اما...از من گذشت نميدونستم چجوري بايد خوشحال باشم داشتم بال در مياوردم. وقتي كلشو خوند ديگه متنش آماده بود اما وقتي ميخواست بخونتش همين كه به من رسيد دوباره مكث كرد نميدونستم ميخواد چيكار كنه اما...منو نخوند و ادامه داد.............
وقتي نمرش 20 شد غلط گيرشو برداشت و به طرفم امد و......پاكم كرد..................................
من اون روز براي هميشه از انشاي سمانه حذف شدم اما.....اميدوارم حداقل،حتي به عنوان يه عادت يا يه اشتباه تو انشاهاي ديگش باشم.. هرچند كوتاه و پاك شدني..............
هنوزم سنگيني غلط گير سفيدي كه سمانه روم ريختو احساس ميكنم و عجيبه كه دارم ميخندم...!!!
شايد اين شعار اونه: "هرگز نشه فراموش دوست اضافي خاموش..."
پس لطفا خاموشي منو به روشني خودتون ببخشيد